قدم زدن مریم صفی خانی در سینمای ژاپن
یکی از آثار موفق سینمای ژاپن برای تلویزیون دوبله شد.
«قدم می زنم اما ...» درباره فرزندانی است که در روزی تابستانی به دیدن والدین پیر خود می روند. پدر و مادر از سال ها پیش در خانه خود زندگی می کنند. فرزندان، خانواده خود را نیز آورده اند تا در مراسم سالگرد درگذشت برادر بزرگتر خود جون پی شرکت کنند. جون پی ۱۵ سال پیش هنگام نجات دادن جان برادرش ریوتا طی یک حادثه کشته شده است. مراسم برگزار می شود و در آن همه اعضای خانواده خاطرات تلخ و شیرین گذشته را تعریف می کنند.
محمدعلی دیباج و زویا خلیل آذر دوبلور نقش های پدر و مادر بوده اند. نسیم رضاخانی (موتسو)، مریم رادپور (یوکاری)، امیرمحمد صمصامی (ریو)، متانت اسماعیلی (آتسوشی)، مینا غیاث پور (ساتسوکی)، محمد بهاریان (یوشیو)، آبتین ممدوح، علی رضا دیباج، فرزانه شجاعی و محبت دارآفرین نیز سایر انتخاب های مریم صفی خانی مدیر دوبلاژ این فیلم بوده اند.
«قدم می زنم اما ...» تاکنون کاندیدای چند جایزه از جمله جایزه بهترین بازیگر مکمل زن از جوایز فیلم آسیا (آفا) و جوایز آکادمی ژاپن بوده و ۱۱ جایزه از جمله بهترین فیلم (جشنواره مار دل پلاتا)، کارگردانی (جوایز فیلم آسیا) و بازیگر زن (جشنواره ۳ قاره نانت) را دریافت کرده است.
